Lefkas is een eiland dat is verbonden met het vasteland via een dijk en een brug. Als er veel (zeil) bootjes zijn gaat de brug elk uur open en zal je even moeten wachten voordat je erover kan. We rijden naar Lefkas via Patras en ook daar rijden we over een grote brug, naar het noordelijke deel van Griekenland. We weten dat het de komende week minder weer wordt, maar ja de weergoden hebben we niet in de hand.
Let wel: we hebben in Griekenland in een maand meer regen gehad dan drie maanden Italië en Balkan. Waar het in Spanje kurkdroog is, valt er hier regelmatig regen.
Oja, op 1 mei is het hier een feestdag en zijn alle winkels dicht. Zelfs de lidl is niet open, terwijl die (tot nu toe) ook op de zondagen deels open is.
Rondje eiland
Ondanks de regen rijden we een rondje om het eiland. Op zoek naar de mooie stranden die het eiland heeft. Eerst naar het zuiden naar Vasiliki, een prachtig dorpje met een mooi groot strand. Er is ook een school, waarbij de scholieren ook lekker buiten basketballen. Ze zijn verbaasd om Misty te zien, zo'n grote hond zien ze niet vaak. We pakken een terrasje aan het water om te lunchen en de serveerster is ook aangenaam verrast door Misty. Het valt op dat we veel Nederlanders om ons heen horen (het is ook meivakantie in Nederland).
We kiezen ervoor om niet helemaal naar het Zuid-Westen te rijden maar een strand iets noordelijker te kiezen, Kathisma beach. We moeten vanaf de doorgaande weg, afbuigen naar een steile weg naar beneden. Terwijl we naar beneden rijden zien we overal bordjes 'niet parkeren'. In mei is dit geen probleem merken we, maar ik denk dat het in de zomer handig is om een scooter ofzo te huren, dat parkeert veel makkelijker.
Bij Lefkada gaan we op zoek naar een dierenwinkel voor voeding voor Misty. In Italië zijn we overgestapt op Royal Canin, op advies van de dierenarts. Misty had mogelijk een allergie én het voer dat we meegenomen hadden was sowieso op. Volgens de dierenarts was Royal Canin overal in Europa te verkrijgen en een goed alternatief.
Dat klopt ook, echter niet de brokken voor grote honden :-). In deze dierenwinkel treffen we een zeer vriendelijke verkoper die zelf voorstelt om het voer te bestellen. Dat doen we, dat we daardoor een dagje langer moeten blijven is geen straf.
Regen en Nydri watervallen
Na vier dagen regen op Lefkas, zijn we het toch wel een beetje zat. Het heeft geen zin om de caravan schoon te maken, want door het natte gras en natte zand loop je de prut zo weer naar binnen. Aan de andere kant is het maar goed dat we vandaag (donderdag) niet gaan rijden. Zojuist zijn er twee campers vertrokken en die zaten muurvast, met veel duw- en trekwerk zijn ze losgekomen. En alles afbreken en vertrekken in de regen zijn we ook wel een beetje klaar mee.
Een voordeel is van al die regen dat de Nydri watervallen mooi te zien zijn. In de zomer komt er maar een klein straaltje naar beneden, maar nu dondert het behoorlijk.
Gisterochtend (woensdag) was het even droog en toen zijn we er naar toe gereden om zo ook met Misty te wandelen.
Wat een prachtige route, geen grote hike, wel een leuke klim. Af en toe glibberen vanwege het water en de bomen staan zo mooi in bloei. De hele omgeving is groen.
Je loopt langzaam omhoog de kloof in en naarmate je hoger komt wordt het steiler. Op een gegeven moment moet je een kleine stap over het water maken, waarbij het ook een beetje dieper uitgesleten is. Het was maar een halve meter, maar met geen mogelijkheid kregen we Misty erover heen. Ze kan springen als een kangeroe, maar dit? Rudolf heeft maar met haar gewacht, terwijl ik verder naar boven ging. Toen ik weg was heeft ze nog twee keer geprobeerd om erover te gaan, maar helaas. Achteraf was het ook goed, want er kwamen nog meer stukken die ze vast niet gedaan had, onze angsthaas voor water haha.
Bij terugkomst heb ik gewacht en is Rudolf naar boven gegaan. Ik heb beneden alvast een Club Sandwich besteld met koffie en thee, om heerlijk te lunchen.
De watervallen zijn zeker een aanrader in het voorjaar. Mooie omgeving, flink veel water, prachtig groen en ook lekker koel.
Dodenherdenking
Hoewel je in het buitenland zit, blijf je verbonden met Nederland. Op 4 mei willen we dan ook even stilstaan (en zijn) voor de dodenherdenking.. Althans dat was de bedoeling.
Door de vele regen waren er diverse plekken op de camping niet begaanbaar, maar dat zag die Duitse camper die rond 20.00 uur aankwam niet (Griekse tijd). Hij reed zich helemaal vast, kon niet meer voor- of achteruit. Gelukkig kwam bijna de hele camping helpen om hem eruit te krijgen. Met planken, stenen, tapijtjes hebben we het geprobeerd. Met de hele camping, bedoel ik Nederlanders, Duitsers, Engelsen en Australiërs.
Totdat de Engelsen met rijplaten aankwamen, die hadden ze nog ergens in hun camper liggen voor Marokko. Met een zucht waren ze eruit.
De Duitsers boden daarna iedereen die meegeholpen had wijn aan. Dus hebben we met z'n allen wijn gedronken onder de overkapping bij de receptie. Dit blijft een verhaal om niet te vergeten. Wat we wel vergaten was de tijd. Om 21.30 (20.30 NL) gingen we terug naar de caravan en kwamen we erachter dat we dodenherdenking vergeten waren.
Wel hebben we met elkaar, internationaal samengewerkt en veel lol gehad en dat was ook heel mooi.
Griekenland
Heeft zeker een aantal hele mooie gebieden zoals Lefkas, Olympia, Peloponnesos, Pilion, Athene.
De wegen zijn goed, ze rijden 10x netter dan in Zuid Italië. Ze spreken goed Engels, gooien minder afval langs de weg dan Zuid Italië, maar het is er af en toe wel. Opvallend veel auto's staan op de meest gekke plekken weg te roesten, veel oude / antieke Volkswagen busjes gezien. De tol is duur en elke 50 km is er wel een tolstation, lekker doorrijden is hierdoor lastig terwijl het niet druk is op de snelweg. Tankstations langs de snelweg zijn er niet vanaf Thessaloniki naar Turkije, maar van Thessaloniki naar Athene juist weer wel. Wij tankten vaak lokaal, en de diesel was goedkoop. Nou ja wat is goedkoop? Tussen de €1,50 en €1,70 (snelweg).
Rudolf heeft geen witte huisjes met blauwe accenten gezien, zoals op Santorini. Dus de gedachte dat dit in heel Griekenland zo is, klopt niet. Kleine tegenvaller voor hem :-).
Gjirokaster - Albanië
Het was de bedoeling dat we nog naar Meteora gingen, maar het weer zou weer wat regenachtig worden en in Albanië pas een paar dagen later. Plannen bijgesteld en we zijn op zondag 7 mei naar Gjirokaster in Albanië gereden.
Geen enkel probleem bij de grens. Alleen paspoort, autopapieren en caravanpapieren controle en er werd ons een fijne reis gewenst. Aangezien we (Rudolf) nog steeds teveel wijnflessen in de caravan hebben waren we hier erg blij mee.
Rond 14.00 uur kwamen we aan op camping Family in Gjirokaster en het was redelijk druk. De camping was bijna vol, maar gelukkig hebben we een mooi ruim plekje aan het einde van de camping gevonden. (en op maandag was de camping op 5 plekken na weer leeg :-))
Gjirokaster, wie ken het nu nog niet. De stad uit 'Wie is de Mol' waar de deelnemers het centrum vol met tapijten moesten neerleggen. Grote hilariteit alom, en het was bijna niet te doen om te ontdekken wie er 'gemolt' had. Daarnaast staat Gjirokaster ook op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Het lukt ons om de auto dicht bij het kasteel te parkeren, maar alsnog is het een pittige klim omhoog. De stad is te steil om veel autoverkeer toe te laten en fietsen omhoog, zelfs met E-bikes is ook pittig. Het maakt dus niet uit, het is pittig.
Gjirokaster betekent 'Zilveren Kasteel', genoemd naar het kasteel wat boven de stad staat. Vanaf het kasteel heb je een prachtig uitzicht over de stad en haar omgeving. Tot ver kan je kijken op zonnige dagen. Binnen is het koel, buiten is het op zonnige dagen erg warm. Ook wordt het kasteel om de zoveel jaar gebruikt voor een internationaal Folklorefestival. Deelnemers komen uit vele Balkan landen. Er staat ook een Amerikaans vliegtuig, over hoe die er komt bestaan twee versies. De Albanese versie is dat het vliegtuig in hun territorium kwam en is neergeschoten. De Amerikaanse versie is dat het vliegtuig bij slecht weer in problemen kwam door brandstof tekort en toen is geland.
Erg leuk dat ze beide versies vertellen, want dat doet niet elk land. Vaak wordt er gekozen om alleen de versie van eigen land te verkondigen. Het kasteel is zeker de moeite waard om te bezoeken.
Na het kasteel gaan we eerst lunchen bij Taverne Traditionale Kardhashi. Een geweldige traditionele taverne met veel kleur. Laat je niet verleiden door in het oude centrum te gaan zitten, kies voor een taverne bij het kasteel en dan kunnen we Taverne Traditionale Kardashi zeker aanbevelen. Op en om het terras hangen veel bloemen en ook op tafel staan rozen. De oude serveerster (oma) wil ze wegzetten en ik gebaar dat ze mogen blijven staan. Ze zet ze weer terug en ik zeg 'faleminderit'. Er verschijnt een grote glimlach en ze raakt me even aan op mijn rug. Faleminderit betekent 'dankjewel'. Welkom met een fles water en een kleine eigengemaakte bessendrank (zonder alcohol). We bestellen eigengemaakte gehaktballen, tomatensalade met heel veel en ook alleen maar tomaten en een tosti. Ze hebben natuurlijk nog veel meer, je hebt het voor het uitkiezen. Na de lunch kregen we nog een stuk cake van het huis. Heerlijk plekje om even te zitten.
En als we weggaan zegt de oma nogmaals thankyou for faleminderit. Een klein woordje Albanees, maar oozo gewaardeerd belangrijk.
Rudolf had bedacht dat we ook nog wel even naar het Zekate huis konden lopen. Niet wetende dat dit 800 meter verder met 10% stijging was. We hebben het gered, maar de sfeer was wel even tot een nulpunt gedaald. Het huis is overigens zeker de moeite waard. Prachtig bewaard gebleven Ottomaans huis, boven de stad, originele fresco's helemaal in de bovenste kamer, authentieke wc's :-) en een vriendelijke gastheer. De gastheer is getrouwd met een directe nazaat van de familie. En hij kent Cruijff, van Basten, Gullit en Frenkie de Jong :-).
De bazaar is ons volgende punt. Je kan Gjirokaster toch niet verlaten zonder een kleedje, handgemaakt. In het oude centrum komen vijf straatjes bij elkaar, een vijfsprong. Elk straatje heeft een aantal souvenirswinkels, restaurantjes en winkels waar ze kleedjes, houtsnijwerk, borduurwerk of servies verkopen. Het ziet er sfeervol uit, maar ook gelijk toeristisch uit. Ik twijfel of alles handgemaakt is, helemaal als je dezelfde patronen en kleuren in meerdere winkels zien. Neemt niet weg dat het prachtig is om al die kleuren te zien.
Ik zie wel een heel mooi kleed, maar deze is veel te groot voor in de caravan. Een kleinere in dezelfde kleuren heeft ze niet, de verkoopster probeert nog iets te verkopen wat er op lijkt, maar bij twijfel is het in dit geval nee.
Nog maar één dag in Albanië en wat heeft het land ons nu al verrast. Ook al is de rest van het land niks, dan adviseer ik je in ieder geval om naar Gjirokaster te gaan. Wauw wat een prachtige eerste dag in dit land.
Pershendetje te ngrohta Gjirokaster
Comments