Syracuse
Deze middelgrote stad met ca 125.000 inwoners is buiten het oude centrum een stad als alle anderen. Maar in het centrum en in het gebied rond het archeologisch park is het een prachtige stad. Vooral het stadscentrum Ortiga is het bezoeken waard.
Wij kiezen echter eerst voor het archeologisch park, waarin een Grieks theater staat. Maar nog belangrijker je kan er heerlijk wandelen. Wandelen met Misty, ze mag niet los, maar wel gezellig met ons mee. Tussen citroen bomen wandel je door een bijzonder mooie omgeving. Je wandelt namelijk naar de antieke steengroeven (latomie). Hier werd het bouwmateriaal voor de stad gewonnen én het werd later gebruikt als gevangenis. Mega grote grotten zijn opengesteld voor het publiek en ik kan me voorstellen dat het in de zomer nog prettiger is om te bezoeken. Het is er namelijk lekker koel door de grotten en de bomen.
Een van de grotten wordt het Oor van Dionysius genoemd. Het is een grot die 23 meter hoog is en zo'n 65 meter de rotsten in loopt. Door het slingeren van de grot heeft het een bijzondere akoestiek en fantastische echo. Het werd, volgens de legendes, ook gebruikt om te horen wat de gevangenen vertelden. Zodoende wist men al ruim van te voren wat de gevangenen van plan waren.
Voor we de oude binnenstad in gaan (op de fiets) bezoeken we eerst Santuario madonna delle Lacrime (Madonna van de Tranen). Het is een enorme bedevaartskerk uit 1966. Hier zou in een eenvoudig huisje een Mariabeeldje bijna vier dagen lang échte tranen hebben laten zien. Dit beeldje staat nu in de kerk.
Geen idee waarom ze zo'n modern gebouw neergezet hebben. Het is wel een van de drukst bezochte bedevaarts kerken ter wereld. Het heeft plaats voor 3000 bezoekers.
Ik vond met name de lichtinval binnen erg mooi, de moderne stijl binnen wat minder mooi.
Het oude centrum bevindt zich op het schiereiland Ortiga. Hier vind je weer veel barokke gebouwen en kerken. Allemaal weer opgebouwd na de grote aardbeving van 1693. Wat ook leuk om te doen is, is langs de zee om het stadje heen wandelen en daar een heerlijk terrasje pakken. Precies wat wij gedaan hebben :-).
Capo Passero en Marzamemi
Dé zuidoostpunt van het eiland. Hier komen twee zeestromen bij elkaar en varen de vrachtschepen het eiland rond. Het waaide flink, de zee was wild, het was net Texel. Behalve dan dat de zee een andere kleur had, meer groen en blauwkleuren.
Op zich is het geen heel mooi punt, maar het blijft bijzonder om te zien. Aan de ene kant komen de golven van links aan de andere kant van rechts en bij Capo Passero komt dit bij elkaar.
Vlak voor de kust ligt het verlaten Isola di Capopássero. Hier staan de resten van een klein kasteel, een tonijnfabriek en een vuurtorentje. In de buurt van dit punt landden op 10 juli 1943 de geallieerden.
Daarna zijn we nog naar Marzamemi gereden. Dit dorpje ontstond ook rond een tonijn kwekerij en een adellijke familie. Het is nu rustig in het dorpje, maar het heeft gezellige pleintjes en een leuk haventje. Gezien de hoeveelheid parkeerplaatsen die net achter de kust liggen (5 voetbalvelden), zal het in de zomer wel aardig druk zijn.
Iets met WC papier
In Nederland is het gebruikelijk dat je wc papier in de wc gooit en dan doorspoelt. Andere zaken gooi je in de prullenbak die er vaak naast staat. In andere landen gaat dat soms iets anders. Van Frankrijk kennen we de hurktoiletten, die we ook deels in Italië zien. Soms zie je een bidet die je even kan gebruiken na het toiletbezoek. In Zuid-Italie hebben ze iets met wc papier.
Al op de camping in Salerno (onder Napels) zien we bordjes met het verzoek om geen wc papier in de wc te gooien. En op Sicilië zien we dit weer.
Toen zijn we toch maar eens gaan googlelen, want dit is wel ongebruikelijk toch?
Wat blijkt? De smalle riolering is niet berekend op de proppen papier. Dus die zou verstopt raken. Het is de bedoeling dat je het wc papier in het prullenbakje gooit wat naast de wc staat. Dit is echter een gewone open prullenbak.............. en niet een met een deksel erop.
Je zou denken dat de wc dan minder fris ruikt, maar dat is niet het geval. Ra,ra, hoe kan dat?
Rudolf is er al aan gewend en gebruikt het gewoon, ik heb er nog wat meer moeite mee. Ik doen mijn best, want er zullen vast meer landen zijn die dit hanteren. Even volhouden dus :-).
Reizen is aanpassen aan de gewoontes en culturen van het land. Dat gaat de ene keer wat makkelijker dan de andere keer blijkt.
Arrivederci uit inmiddels Palermo!
Commenti