Soms zit het mee en soms zit het tegen
Bij vertrek uit Servië hadden we ons voorgenomen te overnachten in Skopje. Deze stad wilden we graag zien.
In Skopje aangekomen blijkt de camping (toen wij er waren) een parkeerplaats naast een hotel en dit kost €30,- zonder elektra en water. Dus we rijden maar door. Helaas geen Skopje deze keer.
In Noord Macedonië stoppen we bij een tankstation, zodat we met de wifi van het tankstation, kunnen kijken naar een nieuwe camping. Daar besluiten we om direct door te rijden naar Griekenland.
De grensovergang is bij Griekenland weer net zo streng. Blijft bijzonder om mee te maken.
Zodra het weer kan in Griekenland bel ik de camping. Deze blijkt dicht te zijn. Ook twee andere gaan pas op 8-4 open en 16-4 open. Oja, de klok gaat daar ook een uur vooruit. Dus i.p.v. 14.30 is het in een keer 15.30 uur.
Tip: als je de acsi gids van een jaar eerder gebruikt (dus ik die van 2022) controleer dan altijd de website of de data nog kloppen. Helaas is de acsi gids van 2023 veel minder uitgebreid en staan er veel minder campings in, dus gebruik ik deze niet. De app is trouwens ook niet altijd helemaal actueel.
Bij de grensovergang van Servië naar Noord-Macedonië hebben we trouwens geluk. Voor ons rijdt een Duitser met een 'zwarte-cross' caravan. (wel iets netter hoor, maar dan hebben jullie er een beeld bij). Er is weer paspoort controle, autopapieren wordt gecontroleerd en als laatste de douane. De Duitser wordt eruit gepikt, net als de auto die erachter rijdt. Wij hebben geluk en mogen door :-).
Gelukkig vinden we een camping in Kavala - Oost Griekenland. Betekent nog wel een stuk rijden.
Al het goede komt in drieën of al het slechte. Na Skopje, campings dicht, belanden we ook nog eens in storm. Onweer, regen, slecht zicht, slechte wegen, harde wind. Het rijden voor Rudolf is echt niet fijn. We worden ook nog eens getrakteerd met auto's die over de kop zijn geslagen, tot driemaal toe zien we ze voor onze neus liggen.
We zijn blij als we heelhuids aankomen op de camping. Snel de boel neerzetten en naar binnen.
Kavala en Xanthi
Na een heerlijke nacht worden we wakker met regen. Het houdt niet op.
De plek waarop wij staan was gisteravond nog droog, maar nu? We hebben een heel privé zwembad voor de deur. Als ik ze voor de deur bedoel ik ook letterlijk voor de deur. Rudolf gaat er even uit met Misty en stapt op ons tenttapijt en hij zakt gelijk 10 centimeter weg in het water. We dachten dat dit nog droog was, maar dat was schijn. Het staat op film, dus is waarschijnlijk wel te zien in ons aankomende vlog.
We bezoeken Xanthi een stad die nog iets oostelijker ligt. Het heeft een universiteit en vele internationaliteiten. Dat is wat de stad leuk maakt.
We bezoeken onze eerste Grieks orthodoxe kathedraal en die is toch wel heel anders dan de katholieke. Zeker net zo mooi.
Het centrum van de stad is redelijk modern, maar heeft ook een oud deel. Daar staan nog mooie huizen zeg! En ook sfeervolle winkels en cafétjes ontbreken niet.
Daarnaast is er een bazar vol met Turkse winkeltjes. Al met al een leuk stadje om te bezoeken.
Inmiddels is ons, vanuit Nederland meegenomen, hondenvoer op. En op advies van de dierenarts in Reggio Calabrië (bij camping Rudi) gaan we over op Royal Canin. Dat is in heel Europa te koop.
Dat klopt ook, echter wij hebben wel Giant nodig. Dat is ons één keer gelukt om te kopen in Italië en daarna hebben we de Maxi variant als alternatief moeten kopen.
Voor de zekerheid gaan we op zoek naar weer een zak voer. De eerste dierenwinkel in Kavala heeft dit niet, maar hij is zo vriendelijk om naar een andere winkel te bellen. En die heeft het wel. Uit beleefdheid kopen we maar flink wat hondenkoekjes, want die gaan ook snel op.
Gelukkig is de andere winkel maar 2 minuten verder lopen. Deze man is erg geïnteresseerd in ons en onze reis. Leuk om zo twee vriendelijke Grieken te ontmoeten.
Niet naar Turkije
Op deze camping besluiten we ook om niet naar Turkije te gaan. Het was nu nog maar een kleine stap naar het oosten en de grens geweest en toch doen we het niet.
Turkije stond vooraf niet op onze bucket-list, maar we hebben mooie vlogs gezien van andere reizigers waardoor we wel geïnteresseerd waren.
Uiteindelijk hadden we allebei maar twee echte dingen die we wilden zien, één daarvan was Cappadocië en de luchtballonnen. Dit betekende vanaf de grens nog 1000 km rijden en ook weer terug. Dat vonden we net teveel, ondanks dat we de tijd hebben.
Ouranoupoli
Dus verder Griekenland in. We gaan naar camping Ouranoupoli in Ouranoupoli op het schiereiland Athos. Voor de beeld-denkers rechtsonder Thessaloniki.
Dit dorp is gelijk ook het grootste plaatsje op het schiereiland en veel verder kom je het eiland niet op.
Het schiereiland is namelijk verder verboden terrein, een autonome republiek. Na Ouranoupoli zit ook een grens, waar je niet over komt als je vrouw bent. Als man mag je zes maanden van te voren een vergunning aanvragen bij het pelgrimsbureau, en aangeven wat je gegronde redenen zijn om het eiland te bezoeken. Bij goedkeuring mag je maximaal 4 dagen op Athos verblijven.
Athos zelf schijn heel mooi te zijn met al haar kloosters, als we de diverse filmpjes mogen geloven. De hoogste berg is circa 2000 meter. In het toeristische seizoen is het wel mogelijk om met een boot vanaf afstand (minimaal 500 meter - dus verrekijker mee) een aantal van de kloosters te bekijken, maar nu dus niet.
We gaan een hapje eten in het, vrij toeristische, dorpje. Rudolf giros en ik souflaki, een eerste goede kennismaking met de Griekse eetcultuur.
Na twee nachten gaan we verder Griekenland in naar Pilion. Dit verloopt echter niet soepel. We lopen voor het eerst tegen problemen met de caravan aan, maar meer hierover in de volgende blog. Alvast een teaser haha.
We zijn goed aangekomen, deze blog typ ik met uitzicht op zee en de ondergaande zon.
Antio,
Rudolf en Lianne vanuit Kato Gatzea - camping Sikia
Comments