We reizen verder naar het meer van Ohrid. Eerst een stukje door het binnenland naar het noorden en dan via Elbasan en Librazhd naar Pogradec. De eindbestemming is Camping Arbi aan de zuidkant van het meer in Albanië, schijnt mooi te zijn.
Het meer van Ohrid
Het grootste deel van het meer behoort tot Noord Macedonië en maar een derde deel hoort bij Albanië. Wij kiezen ervoor om in Albanië te blijven. Het is een heerlijke plek om een paar dagen uit te rusten en het weer zit mee. Wolkje, zonnetje af en toe regen maximaal 20 graden - net als Nederland :-).
Het is het oudste meer van Europa en tevens een van de diepste. Je kan ook lekker vis (soort forel) uit het meer eten en op de eerste avond op de camping doe ik dat. De vis is heerlijk! Wel even goed de graadjes eruit vissen, maar het is erg lekker.
Winkelen in Pogradec
We hebben een Spar gevonden in Pogradec en het blijkt dat deze normale prijzen hanteert. Niet die absurde prijzen zoals in Vlorë. Het is een grote winkel, maar ze hebben geen groente, fruit of brood. Het vlees is grotendeels ingevroren of het zijn grote lappen bij de slager.
Parkeren is echter wel een dingetje. Er is geen grote parkeerplaats en voordat je bij de winkel bent rij je door een groente/fruit straatje heen. Wij hebben geluk dat we direct voor de winkel kunnen parkeren.
Na het bezoek aan de spar gaan we groente en fruit kopen. Bananen, appels, paprika, tomaten, aardappelen samen voor €3,50! Geen geld.
Door naar de bakker, die brood heeft die qua vorm op dat van Nederlands brood lijkt. Een wit brood? €0,50!!! Wat goedkoop zeg.
Op goed geluk lopen we nog even door de straat die tegenover de bakker zit. Het lijkt op een bazaar, maar is het niet, wel wordt er van alles verkocht. Wel is alles nep! Rudolf weet een adidas regenjasje (die had hij niet meegenomen) op de kop te tikken. Aan het einde van de straat is aan de linkerkant een grote fabriekshal en daarin zijn nog meer kraampjes. Kleren, kleedjes, sieraden, schoenen, spelletjes ze hebben het. Wel valt op dat er meer verkopers zijn dan kopers op het moment dat wij er zijn. Waarschijnlijk wordt het later op de dag drukker. Het is wel heel bijzonder om te zien en de verkopers spelen hier en daar een potje domino.
Overal heerst een goede sfeer en de Albanezen lijken het ook leuk te vinden dat ze ons / toeristen zien. Een leuke eerste kennismaking met Pogradec
Klooster van Sveti Naum
Op woensdag gaan we op de fiets naar het klooster van Sveti Naum in Noord Macedonië. Niet vergeten je paspoort mee te nemen.
Het eerste deel in Albanië zijn ze met de weg aan het werk, gelukkig is dit maar 1 kilometer want het zit vol met gaten, waterplassen, bulten het is niet te doen. Vanaf de grens in Noord Macedonië is de weg erg goed. We fietsen heerlijk door de heuvels en bossen naar het klooster.
Het klooster wordt druk bezocht. Op het moment dat wij aankomen zijn er net ook twee bussen met schoolkinderen gearriveerd.
Bij binnenkomst zijn er aan de linkerkant veel souvenir shops, wat een beetje afbreuk doet aan de omgeving. Een stuk verder zie je de springs / grote vijver al aan de linkerkant en kan je met een bootje het meer op.
Nog een stukje verder kom je bij het klooster. In het klooster staat in het midden een kerkje waar de naamgever van de kerk begraven is. De legende gaat dat als je een oor op het graf legt je zijn hartslag nog kan horen. Dat weet ik nu, maar toen we er waren was ik verbaasd over al die kinderen die hun oor op het graf legden. We snapten er niks van, maar ja ander land, andere gebruiken.
Er zijn nog drie andere kerkjes die je kan zien als je rondom de vijver loopt. Het is een wandeling van circa 4 kilometer. Je hoort alleen de vogels en bij het tweede kerkje heb je een prachtig zitje waarbij je over het meer uitkijkt. Dit was echt genieten, gewoon even in het groen wandelen en in de rust.
Nog even 7 kilometer terug op de fiets, weer langs de paspoort controle van Noord Macedonië en langs die van Albanië. Dan nog een stuk hobbelweg, gat in de weg en we zijn weer bij de camping.
Lin
Lin is een dorpje op een schiereiland en je ziet het al liggen als je vanuit het binnenland afdaalt naar het meer van Ohrid. Lin ligt ook in Albanië.
Het is echt een dorp, geen grote winkels, prachtige huisjes die direct aan het meer liggen, hier en daar een B&B. Een dorp met veel charme.
Wij lopen door tot het einde en doen een poging om naar de bunker te lopen. Deze hebben we niet gevonden, maar hadden mogelijk een andere route moeten nemen. Wel zien we de mensen druk aan het werk in de kleine moestuintjes. Aardappelen, prei, sla ze proberen zoveel mogelijk zelf te voorzien in hun groente. Allen zijn zo druk aan het werk dat ze ons bijna niet opmerken.
We hadden achteraf, eigenlijk naar de geconstrueerde basiliek moeten lopen en dan een stukje verder was bovenop de bunker geweest. Beide hebben we gemist maar ondanks dat vonden wij het een leuk dorp. Van oude vervallen huizen, schapen en ezels die in schuurtjes gewoon in de hoofdstraat staan, tot gerestaureerde huizen met een B&B erin.
Bay of Bones - dorp op palen
In 1997 hebben duikers onder water een oud dorp gevonden. Er zijn meer dan 6000 restanten van palen gevonden. Dit dorp is nu boven water herbouwd en in 2008 geopend. De Bay of Bones ligt in Noord Macedonië dus we moeten weer de grens over, dit keer met de auto. Voor de eerste keer wil de Albanese douane een kleine controle doen. Kofferbak moet open en hij kijkt onder in. Tussen de bijrijders stoel en achterbank hebben we een grote zak hondenvoer liggen. Die moet eruit, hij wil dit controleren. Achteraf vragen wij ons ook af waarom we die er niet even uitgehaald hebben, maar ja het ligt er goed en stevig en is goed voor de balans gewicht auto versus gewicht caravan.
Hij controleert de zak en ziet dat het goed is. Ik laat nog een foto zien van Misty en dan is hij helemaal tevreden en verschijnt er een grote glimlach. We mogen door, de slagboom gaat open.
De Bay of Bones is een mooi geconstrueerd dorp. Het water is zo helder dat je de vissen ziet. We hebben geluk dat er net een bus met schoolkinderen weggaat, zodat de beleving is zoals hij zou moeten zijn. Het is een mooie plek om te bekijken en ook rustig. Je kan vanaf hier ook een boottochtje maken over het meer van Ohrid. Een deel van de palen en objecten die ze gevonden hebben is tentoongesteld in een klein museum, erg leuk om te zien.
Winkelen in Pogradec - deel 2
Op de terugweg van Bay of Bones gaan we nog even kleine boodschappen doen bij de Spar en groente kopen bij de groenteboer. We zijn aan het wachten bij de groenteboer in de hal op de cassière. Ze is namelijk druk aan het facetimen met een andere vrouw. Ze probeert tegelijk onze spullen af te wegen en te praten.
Dan doet Rudolf wat geks, hij zwaait terwijl de caissière aan het wegen is, naar de vrouw op de telefoon waarmee ze aan het facetimen is. Deze vrouw zwaait ook spontaan terug. De cassière schiet in de lach, het blijkt haar dochter te zijn die studeert in Duitsland. Er ontstaat een kleine conversatie tussen ons en haar dochter in het Duits. De cassière moet er flink om lachen. Leuk uitje bij de groenteboer.
Camping Arbi
We zijn langer gebleven dan we wilden, maar het was ook zo lekker en ontspannend bij het meer van Ohrid. We moesten uiteindelijk wel weg, want er kwam op zaterdag een groepsreis van de ACSI dus alle plaatsen waren geserveerd. De camping is zeker een aanrader, goede plekken, goede stroom, goed sanitair. De eigenaar en zijn vrouw onderhouden de camping goed. De zoon van de eigenaar helpt ook mee en spreekt goed Engels. Hij houdt ook van muziek en speelt gitaar.
Onderweg van Ohrid naar Elbasan komen we op de route heel veel Nederlanders tegen met grote ACSI stickers op de ramen. Het leuke is dat we allemaal zwaaien en seinen naar elkaar. Je komt in Albanië nog niet zoveel Nederlanders tegen, vooral veel Duitsers, dus de hele route zijn we aan het zwaaien en seinen. Wat blijft Albanië ons zo verrassen!
Elbasan
In Elbasan staan we op camping Fridolin. Een basic camping met veel kippen en eenden die vrij rondlopen. Er staan ook heel veel bijenkorven ener is de mogelijkheid om je auto of camper te laten repareren. De eigenaar praat Duits en is ook bezig met de aanleg van extra toiletten. Want nu doet de hele camping (max 10 plekken) met 1 toilet waarbij ook die ene douche bij inzit. Het is even aanpassen dus, maar er is goed nieuws de eigenaar heeft net vandaag 3 toiletten en douches klaargemaakt. Vanaf volgende week is er ook warm water. Hij is hard aan het werk voor zijn camping.
Waarom Elbasan? Het wordt door alle groepsreizen overgeslagen, de stad heeft weinig toeristisch te zien dus juist daarom wel.
Eerst gaan we naar Kombinatie Metalurgjik de oude staalfabrieken van de stad. Tijdens het communisme was dit een belangrijk project van de toenmalig president Hoxha. Ook de chinezen hebben geïnvesteerd.Op de hoogtijdagen werkten er ruim 12.000 mensen. In de jaren negentig is alles in verval geraakt. Ik had via een ander blog begrepen dat je hier wel mooi verlaten plekken kan fotograferen. Dit blijkt deels waar te zijn. Een groot deel wordt inmiddels bewaakt en er staan hekken omheen. Een ander deel is vernieuwd en een klein deel staan nog geen hekken omheen. De verlaten gebouwen zijn heel mooi en het zou zonde zijn om zo zomaar af te breken. Je kan er een mooie tentoonstellen over Elbasan of het communisme in een grote fabriekshal neerzetten. Of een groep graffity artiesten of land-art kunstenaars een tentoonstelling laten houden. Het zou een mooie toeristische trekken zijn voor Elbasan.
Later op de avond vertelt de campingeigenaar dat het allemaal vervuilde grond is, allemaal chemie / gif zit in de grond. Dat het geen mooi gebied is en de grond tot wel 20 meter diep gesaneerd zou moeten worden.
Op naar de binnenstad dan maar.
Terwijl we in de binnenstad naar de oude stadsmuur lopen horen we in de verte heel veel getoeter. Heel langzaam komt er een stoet auto's aangereden met mensen die uitbundig zwaaien.
Wat blijkt het is een stel dat net getrouwd is. Ze rijden langzaam, zwaaien met rode witte linten, en zwaaien uitbundig naar iedereen. Wauw wat een mooie belevenis om mee te maken. Ik krijg bijna zin om met ze mee te gaan.
In de stad staat de oude stadsmuur nog overeind, deze is verschillende malen verwoest en weer herbouwd. Binnen de oude muren staat de koningsmoskee, deze is de oudste moskee van Albanië. Elbasan wordt nog steeds gezien als centrum van de islam van Albanië. Als we daar zijn, twijfelen we of we naar binnen mogen we hebben immers een korte broek aan. Om het nog erger te maken is de roep om gebed net begonnen en komen er vele mannen de moskee in. Dan is er een man die zegt dat we welkom zijn, dat het geen probleem is dat we korte broek hebben. We zijn toeristen, zegt hij. We mogen meemaken hoe de mannen tot het gebed gaan. Nog niet eerder gezien, maar stilletjes staan we achterin de ruimte. We filmen niet en maken ook geen foto's. Bijzonder om mee te maken.
Een stukje verderop staat nog de Mariakerk. De Orthodoxe priester, vader Nicola, is zelf aanwezig met zijn vrouw. Hij loopt niet soepel meer vanwege de ziekte parkinson. Hij neemt ons mee door zijn kerk en geeft in half Italiaans uitleg. Er zijn twee fresco's die nog origineel zijn. Er zitten gaten in de grond voor in de kerk voor lucht voor de catacomben. Deze waren wel 4 meter diep en aardig lang. (Niet helemaal begrepen hoe lang) Er was ook een tunnel vertelt hij, helaas niet te bezoeken alles is herbouwd.
Het balkon is duidelijk van de Islam en midden in de kerk op de vloer ligt een Iraëlische jaargetijde. De vrouw schuift hiervoor het kleed omhoog.
Op de tafel die erop staat zijn foto's van vader Nicola in zijn jongere jaren en een met zijn vader. De vader heeft in Italië gestudeerd, vandaar dat hij ook wat Italiaans spreekt.
Dan vraagt hij onze namen en of we 'amici' (vrienden) zijn. We zeggen allebei direct nee en laten onze trouwringen zien. Zijn vrouw zegt gelijk 'Familia', si familia.
Dan pakt hij onverwacht onze handen en legt deze op elkaar en legt zijn handen erop. Een minuut lang houdt hij deze vast en zegent ons. Althans zo voelt het, hij zegent ons huwelijk, ons samenzijn, onze gezondheid. Beiden raken we geëmotioneerd. Hij sluit af met 'Amen' en dat zeg ik ook. We kijken elkaar aan met een grote glimlach en een kus volgt.
Zijn vrouw knikt dat dat het goede was om te doen.
WAUW! Wat een ervaring zeg! Buiten zijn we allebei nog even van slag, dit was heel bijzonder.
Morgen gaan we verder richting Tirana, maar elke keer blijft Albanië ons verrassen. Met de manier hoe ze rijden (bijna zuid-italiaans), maar toch beleefd zijn en wachten, ook krijg je alle ruimte bij het zebrapad. Ze rijden met auto's, fietsen, trekkers, scooters, ezels op de grote weg en ze lopen hier ook. Er zijn geen bushaltes, maar op meerdere plekken langs de weg zie je groepjes mensen staan die wachten op de bus. Soms een grote groep, soms met z'n tweeën. De organisatie hierachter is mij niet duidelijk, maar dat hoeft ook niet. Het werkt voor hen.
Zodra je hallo zegt verschijnt er al een glimlach op het gezicht.
De grote wegen zijn goed, de kleinere wegen niet. Deze bestaan uit grint of zand, wil je hier rijden zorg voor een goede 4WD of goede camper. Bij grote tankstations en supermarkten kan je wel met je pinkaart betalen en bij een aantal grotere restaurants ook, maar zorg ook dat je genoeg cash bij je hebt.
Morgen op naar Tirana.
Warme groet uit Elbasan
Comentarios