Op doorreis door de Balkan - extra lange blog

Allereerst reizen we door Slovenië. Hier reizen we wel vaker doorheen van A naar B, maar als het goed is gaan we op de terugweg ook het land eens goed bekijken. Voor nu is het weer een doorreisland onderweg naar Zagreb.

Op Camp Zagreb verblijven we drie nachten. Het is een heerlijke plek aan een groot meer, vlakbij de snelweg. Maar met zoveel groen en rust om je heen dat het prettig is om er te verblijven.

Zagreb

Bij de campingreceptie ontvangen we een boekje van Zagreb, wat wel zo handig is want eigenlijk weten we niks van de stad. Het was ook niet de bedoeling om het echt te bezoeken, maar zoals vaker tijdens het reizen ontstaan er nieuwe mogelijkheden.

We gaan eerst naar de grootste begraafplaats van de stad. Begraafplaats? Ja het is een park met een 500 meter Neorenaissance muur/facade en het is het grootste herdenkings monument in Kroatië. De facade is echt geweldig mooi. Het is jammer dat er hekken voor staan i.v.m. een renovatie, maar er zijn heel veel prachtige gedenkplaten te zien. Het blijkt dat alle religiën hier door elkaar liggen en daarmee is het ook een prachtige tolerantie plek.

Op de centrale plek vlakbij de hoofdingang liggen mooie graven. Hier liggen ook diverse bekende Kroaten, zoals de voormalige Kroatische president. Verder naar achteren en opzij zijn de iets normalere graven te zien, die wel wat weg hebben van de Nederlandse.

Terwijl we terug wandelen zien we nog een begrafenis, die start bij het hoofdgebouw. Voelt een beetje raar. Zij hebben verdriet en wij bewonderen de mooie gebouwen die er staan. We wachten dus even rustig af tot de stoet voorbij is getrokken.

Je kan heel goed met de auto Zagreb inrijden en parkeren, alhoewel de parkeerplaatsen een beetje klein en smal zijn. Het is druk, want het is een grote stad, maar het is goed te doen. Let alleen wel op dat je niet spontaan de tramrails oprijdt, toch Rudolf 😉?

Samobor

Een klein stadje wat ten westen van Zagreb ligt en maar 15 minuten rijden van onze camping vandaan. Het schijnt al 1000 jaar oud te zijn en het ligt op de heuvels van het Sumberak gebergte. (meer heuvels vind ik haha)

Doordat het stadje tot het Habsburgse rijk heeft behoort zie je nog een aantal prachtige barokke gebouwen in het centrum. Vooral op het Tamislav plein zijn er diverse terrasjes en kan je de gebouwen goed bekijken. Dat doen wij dan ook.

Aangeraden wordt om een Kremschnita te nemen. Te bestellen bij bijna elk restaurant / café in Samobor. Maar banketbakkerij U Prolazu schijnt de lekkerste te hebben. Geen idee wat we bestellen, de menukaart ziet er toch wat anders uit dan bijvoorbeeld die in Italië.

We krijgen een heerlijk grote tompoes, althans dat is hoe ik het zou omschrijven. De creme is echter veel luchtiger en het deeg is ook wat luchtiger. Een flink brok suiker dus, maar wel heel lekker haha.

We hebben ook nog 20 minuten heen en 20 minuten terug omgereden (vanwege een wegafsluiting) om de ruïne van kasteel Samobor te zien. Om daar te komen moet je het laatste stukje via een slingerpad aardig omhoog wandelen. Dat is helaas niet te doen met mijn gekneusde enkel. Goede bergschoenen zijn wel aan te raden en die hadden we ook niet bij ons.

Servië

Reizen door een land waar we nog nooit geweest zijn. Bij de grens is er ouderwets paspoort controle en ook nog een douane controle.

Als we aangeven dat we naar Griekenland reizen mogen we zo door. Daar is Rudolf erg blij mee, want er liggen teveel flessen wijn in de caravan t.o.v. wat we mogen invoeren.

Onder Belgrado pakken we een camping. Eigenlijk wilden we de stad bezoeken, maar het blijkt 45 minuten rijden te zijn. Waardoor Misty te lang alleen zou moeten zijn en haar meenemen in zo'n drukke stad vinden wij ook niet echt handig. We besluiten om door te rijden naar zuid Servië, daar is ook een camping geopend en kunnen daar wat rust pakken.

We zien, naast Serviërs, vooral Turken, Duitsers en Bulgaren onderweg. Bij de stad Nis slaan die allemaal af naar Bulgarije - Turkije en wordt de weg nog rustiger dan hij al was. De snelwegen in Servië zijn trouwens heel erg goed. Dat wil zeggen geen gaten en hobbels in de weg en vrij nieuw allemaal.

We hebben geen 4/5G, dus op de camping in Belgrado toetsen we 1x het vervolgadres in en dat onthoudt Google maps dan.

Nu heb ik ook een wegen/kaartenboek, maar het blijkt toch lastiger om deze te lezen in Servië. De afslagen op de snelweg staan er niet op, de namen langs de weg staan er in het Servische en Cyrillisch. Dit is af en toe even puzzelen, maar maakt het er wel leuker op.

Op de snelweg rijden goede auto's, maar als je van de snelweg afgaat zie je veel meer oudere auto's. Tot de Zastava,s (oud Joegoslavisch automerk) aan toe. Ook brommers die je in Nederland in de jaren 80 al niet meer zag, rijden hier gewoon rond. En vooral ook kleine tractoren of van die kleine motortjes / grote grasmaaiers met een laadbak erachter (foto)

Onderweg hebben we op het land ook geen grote tractoren gezien, zoals we ze in Nederland kennen, alleen kleine verouderde modellen. Verder wordt er veel met de hand, schep en handploeg gewerkt.

Camping Enigma Vranje

In zuid Servië stoppen we in Vranje - niet Franje - en staan op camping Enigma. Vriendelijke worden we ontvangen door een jongeman (Nikola) die vloeiend Engels spreekt. We zijn welkom, maar weet wel dat er een feestje is vandaag met muziek in het restaurant. Toch netjes dat hij het even meldt.

We gaan direct even langs de Lidl. Natuurlijk is de inrichting hetzelfde, maar de prijzen niet. Deze zijn in Servische dinars. Omrekenen geblazen - zie vlog - en dat hebben we lang niet meer hoeven doen.

Dezelfde avond gaan we eten in het restaurant en het feestje is al druk aan de gang. Ze hebben Servische live muziek en dansen in hun eigen stijl. Dat gaat de hele avond zo door. Binnen wordt er ook gewoon gerookt we weten eigenlijk niet of het hier nu wel of niet officieel is toegestaan.

Na het eten wordt er een schnapps aangeboden. Rudolf krijgt slivovitsj van 50% alcohol en ik iets met kersen met 30%.

Als we weg gaan krijg ik het flesje mee, Nikola staat erop. De Serven drinken niet zoveel zoet, dus de fles stond er maar te staan. Lekkere kersen drank met 'kloeten' erin, dronk ik vroeger ook wel eens.

We slapen prima die nacht, terwijl onze kleding buiten hangt om net als vroeger de rooklucht eruit te krijgen.

Vranje

Een leuke stad in het zuiden van Servië. Veel eettentjes, krantenstalletjes, nieuwe gebouwen, oude gebouwen, en ook een aantal café / drank terrasjes.

We hebben twee musea bezocht, waaronder het huis van de beroemde schrijver Borislav Stankovic.

Daarna zijn we omhoog gereden naar hotel Przar om van het uitzicht over Vranje te genieten. Je hebt hier prachtig uitzicht over de stad. We ontmoeten een mevrouw die hier geboren is, maar nu al 30 jaar in Duitsland woont. Zij geeft ons nog een paar tips voor Vranje.

Op de terugweg stoppen we bij de Roma wijk. Daar staat het standbeeld van de legendarische trompetspeler Bakija Bakic. Ons nummerbord valt echter op en we zijn op dat moment zelf even de toeristische attractie. Het plein staat én zit vol met mannen / zigeuners (zoals ze zelf vertelden). Ik vraag of ik een foto mag nemen van het standbeeld want ze staan er allemaal tegenaan. Ze gaan gelijk aan de kant. Voor ik het weet staan ze allemaal om ons heen, of we wel weten van wie dit standbeeld is?

Ik laat ze het reisboekje van Servië zien waarin verwezen wordt naar deze beroemde muzikant en dat vinden ze helemaal geweldig.

Als we door de wijk lopen zijn we toch niet zo scheutig met filmen en foto's nemen als normaal, we worden zelf flink bekeken. Er komt ons nog weer een man tegemoet van het plein en zegt dat dit de Zigeunerstrasse is, Nur Zigeuner. Met een grote glimlach erbij.

Op zaterdag worden we onverwacht door Alexander (werkt ook dagelijks op de camping) uitgenodigd voor zijn verjaardagsfeest. Hij is 36 geworden.

Gelukkig hebben we onze RuLian zonnebrillen en Hollandse sleutelhangers met klompjes eraan nog mee, zodat we de gastheer en zijn familie wat kunnen geven. Ook heeft Rudolf nog wat flessen wijn in de caravan liggen, waarvan we er eentje kunnen weggeven aan de jarige. Als we binnenkomen gaan ouders van Nikola staan, we krijgen een hand, een arm en een grote glimlach.

In Servië beginnen ze met schnapps (rakia) vooraf aan het eten en niet erna! Dat begint dus meteen goed haha.

Er staat een variatie aan eten op het tafel; salade, diverse hammen, kaas, brood, sla, gefrituurde kaas en inktvis. Daarna komt er nog als hoofdgerecht het gegaarde varkensvlees met groenten in een soort van stoofpot. Wat zich misschien het beste laat omschrijven als Hollandse draadjesvlees. Als dessert krijgen we nog overheerlijk chocolade/hazelnoot cake.

Elke keer als de jarige een schnapps neemt proost hij met iedereen aan tafel. Hoewel we de taal niet verstaan is het geweldig om mee te maken. We hebben ons enorm welkom gevoeld en er erg van genoten

Klooster of Saint Prohor of Pcinja

Op zondag gaan we nog een stukje het binnenland in rijden. Ook op zondag wordt er gewoon op het land gewerkt. Met de hand, met de kleine trekker die we onderweg ook weer veel tegenkomen. We zien nu ook meer oudere auto's in de dorpen.

De huizen zijn niet allemaal af, maar dat betekent niet dat je er niet in zou kunnen wonen. Het afpleisteren komt later wel.

Na 45 minuten rijden door de heuvels en dorpen komen we aan bij een prachtig klooster. Een van de monniken heet ons van harte welkom in het Duits . Een totaal andere kerk zien we dan wat we in Italië gewend zijn. Om nog maar niet te spreken van de serene omgeving. We gaan even zitten voor koffie / thee en krijgen hier koek bij. Voor het betalen kan je geld in een pot stoppen, je bepaalt zelf hoeveel.

De koffie is trouwens een soort van oploskoffie hier, en niet erg lekker volgens Rudolf.

Zuid Servië heeft ons aangenaam verrast. Het is een regio die misschien wat armer is, maar zo gastvrij. De mensen zijn vriendelijk, nieuwsgierig, nodigen je uit, vertellen je van alles en dat is heerlijk om te ervaren en te beleven.

Het gebied heeft meer te bieden dan je denkt en ze zijn erg trots op hun erfgoed en tradities.

We zijn langer gebleven dan gedacht en daar hebben we geen spijt van.

Dus ben je in Vranje, stop bij camping Enigma, ontspan en geniet.

Nikola (en zijn vader) en Alexander dank voor jullie gastvrijheid!

Groeten vanuit Kavala Griekenland.