Angst overwinnen - hoe ik leerde rijden in de bergen met een caravan erachter!

Als je ons volgt, zie je vaak de mooie kanten van ons leven onderweg. De uitzichten, het avontuur, de vrijheid. Maar eerlijk is eerlijk: niet alles gaat en voelt altijd moeiteloos. Ook niet voor mij. Vandaag neem ik je mee in een persoonlijk verhaal. Over angst en hoe ik die grotendeels heb overwonnen.

Schrijven aan mijn blog

Een steile weg in Madeira

Ruim 25 jaar geleden reden Lianne en ik in een piepklein huurautootje over het Portugese eiland Madeira. De goedkoopste klasse – je kent het wel – zonder veel vermogen. Op een steile helling moest ik stoppen voor een tegenligger. Hellingproef geen probleem, maar opeens paniek! In plaats van vooruit reed ik achteruit en raakte ik een muurtje. Geen grote schade, maar het had een enorme impact op mijn vertrouwen. Sindsdien had ik een flinke angst ontwikkeld voor steile en smalle wegen.

Van vermijden naar vertrouwen

Jarenlang, als we in de bergen reden en het werd me te spannend, vroeg ik aan Lianne om het stuur over te nemen. Het was geen schaamte, gewoon pure angst en die zit behoorlijk diep. Gaandeweg de jaren begon er iets te veranderen. Zeker sinds we (als caravanlive) fulltime door Europa reizen. Ondertussen tienduizenden kilometers afgelegd met onze combinatie: een Volvo XC60 met een Tabbert Rossini Booster 490TD erachter. Steeds vaker dacht ik tijdens het rijden: "ik kan dit gewoon, had je me eens jaren terug moeten zien ploeteren."

Afgelopen week reden we door de bergen in Portugal. Smalle, steile en bochtige wegen. Ik besefde dat ik gewoon rustig en zelfverzekerd aan het rijden was. Drie jaar geleden zou ik veel van deze wegen nog hebben vermeden met een caravan erachter. Maar nu? Het voelde bijna als een overwinning. Niet alleen op de weg, maar juist ook in mijn hoofd.

Onze combinatie onderweg

Goede spullen, groot verschil

Natuurlijk een krachtige auto met voldoende koppel, vierwielaandrijving en een stabiele caravan maken een wereld van verschil. Maar het grootste verschil zit ‘m niet in het materiële. Het zit in de ervaring, de kilometers, het oefenen en vooral: het vertrouwen in jezelf durven terugpakken en het 'gewoon' doen!

De angst voor het onbekende

Hetzelfde geldt voor de stap die Lianne en ik drie jaar geleden zetten. Huis verkocht, banen opgezegd, geen vast inkomen en niet echt een plan B . Alleen een droom: reizen, genieten en zoveel mogelijk beleven op onze eigen voorwaarden. Natuurlijk komt dan die stem: "Wat als...?". Ook je omgeving helpt daar vrolijk aan mee: "Is dat wel verstandig?", "Wat als het niet lukt?"

We hebben geleerd: die angsten zijn niet de waarheid. Ze zijn slechts gedachten en projecties. Als je erop durft te vertrouwen dat je altijd weer een stap terug kunt zetten, dan geeft dat ruimte. We zeiden tegen elkaar: het ergste wat kan gebeuren is dat we terug moeten naar een huurhuis in Nederland en een baan zoeken. Maar dan hebben we het in elk geval geprobeerd. En weet je? Het wérkt, we leven onze droom. Vol vertrouwen. Niet zonder onzekerheden, maar mét moed.

Klaar voor vertrek

Angst hoort erbij. Maar laat het je niet tegenhouden.

Of het nu gaat om een smalle bergweg of een levensveranderend besluit: angst is een slechte raadgever als je ‘m te veel macht geeft. Natuurlijk moet je wel realistisch en rationeel blijven. Maar als je erdoorheen gaat, wordt de angst kleiner en jij groeit.

Dus aan iedereen die twijfelt: durf te doen. Oefen, vertrouw en weet: je bent tot meer in staat dan je denkt. Of zoals Daniël Lohues (Skik) ooit gezongen heeft:

"Angst is mar veur eben, spiet is veur altied"

(Angst is maar voor even, spijt is voor altijd)

Relaxed zitten bij de caravan in Albanië

Heb jij ook een angst overwonnen tijdens het reizen of kamperen? Laat het ons weten. Stuur ons een berichtje via Contact (op deze website), Instagram of Facebook. We vinden het mooi om jullie verhalen te horen.